استفاده از محصولات مشتقات مربوط به بدهی

دولت های ایالتی و محلی باید در استفاده از ابزارهای مشتق احتیاط کنند.

مشاوره GFOA سیاست ها و رویه های خاص لازم را برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض دولت در برابر ضرر احتمالی در ارتباط با فعالیت های مدیریت مالی خود شناسایی می کند. این نباید به عنوان GFOA تحریم فعالیت اساسی که باعث قرار گرفتن در معرض آن می شود ، تعبیر شود.

قرار است نرخ عرضه بین بانکی لندن (LIBOR) تا 31 دسامبر 2021 به پایان برسد و احتمالاً زودتر از آنجا که بازار به سمت معیار جایگزینی حرکت می کند ، نرخ تأمین اعتبار یک شبه (SOFR). بنابراین ، قراردادهای موجود که LIBOR مرجع برای انجام آن به صورت در نظر گرفته شده باید تجدید نظر شود و قراردادهای جدید ممکن است به SOFR مراجعه کنند.

افسران امور مالی باید قراردادهای مالی و توافق نامه های مربوط به قرار گرفتن در معرض LIBOR را بررسی کرده و با تیم مالی خود (از جمله مشاور شما ، مشاور مبادله و مشاور شهرداری) در مورد تغییراتی که ممکن است در قراردادهای میراث رخ دهد ، بحث کنند.

یک مشتق - یا SWAP1 - یک ابزار مالی است که از ارزش آن یا ارزش آن به (از آن بستگی دارد) ارزش یک یا چند دارایی جداگانه یا شاخص های دارایی است. همانطور که در امور مالی عمومی استفاده می شود ، مشتقات ممکن است به شکل مبادلات نرخ بهره ، قراردادهای آتی و گزینه ها ، گزینه های مبادله و سایر مکانیسم های محافظت مانند قفل نرخ باشد. از محصولات مشتق در برنامه های بدهی ، ریسک و مدیریت دارایی دولت های ایالتی و محلی و سایر مقامات صدور بدهی استفاده شده است. اگرچه مناسب است که یک مشاور مشتقات را برای کمک به یک معامله حفظ کنید ، به صادرکنندگان توصیه می شود که برای درک جنبه های اصلی و خطرات یک معامله مشتقات ، باید سطح تخصص خانه لازم را داشته باشند. به عبارت ساده اگر احساس نمی کنید درک کرده اید و می توانید معامله را توضیح دهید ، احتمالاً برای استفاده شما مناسب نیست.

در صورت استفاده صحیح از محصولات مشتق می تواند ابزارهای مؤثر در مدیریت نرخ بهره باشد ، که می تواند انعطاف پذیری مالی یک نهاد دولتی ، فرصت های پس انداز نرخ بهره را فراهم کند ، الگوی پرداخت خدمات بدهی را تغییر دهد ، قرار گرفتن در معرض نرخ متغیر یا تغییر نرخ متغیر را به نرخ ثابت تغییر دهد ودر غیر این صورت پرداخت نرخ متغیر را محدود یا پرچین کنید. با این حال ، همانطور که در طول بحران مالی 2008 و 2009 مشاهده شده است ("بحران مالی") ، خطرات قابل توجهی در رابطه با چنین معاملات وجود دارد ، به ویژه هنگامی که سایر بازارهای مرتبط - مانند بازار نرخ متغیر - وقایع را در قراردادهای مبادله ایجاد می کنند. برخی از دولت ها تماس های وثیقه ای و خاتمه غیر ارادی و داوطلبانه مبادلات خود را تجربه کرده اند ، که برای برخی با هزینه قابل توجهی همراه بود. در نتیجه ، دولت ها از زمان بحران مالی به طور قابل توجهی درگیر این نوع معاملات هستند.

GFOA برای هشدار دادن به دولت ها در مورد خطرات مرتبط با محصولات مشتق ، مشورتی را حفظ می کند (استفاده از مشتقات و سرمایه گذاری های ساختاری توسط دولت های ایالتی و محلی برای اوراق بهادار سرمایه گذاری صندوق های غیر بازنشستگی - 2010) که به طور خاص به افسران امور مالی دولت و محلی توصیه می کند که احتیاط شدید داشته باشنددر استفاده از مشتقات و محصولات مالی ساختاری. نهادهای دولتی قبل از تصمیم گیری در مورد استفاده از آنها ، باید خطرات و پاداش های احتمالی محصولات مشتق و ساختار یافته را بیاموزند و درک کنند. دولت ها باید ویژگی های این ابزارها را به طور کامل درک کنند و از توانایی (کارمندان داخلی و مشاوران خارجی) برای تعیین قیمت منصفانه بازار برخوردار باشند و از خطرات بازار ، حقوقی ، حسابداری ، اعتبار و افشای آن آگاه باشند. همچنین توصیه می شود که صادرکنندگان قبل از اجرای قرارداد مشتقات ، جدیدترین راهنمایی آژانس رتبه بندی را در مورد تأثیر مشتقات بر رتبه بندی بخوانند و درک کنند.

پس از بحران های مالی ، کنگره و تنظیم کننده ها برای تنظیم بازار مشتقات ، هم در بخش های مالی و هم در بخش های شرکت ها گام هایی برداشتند. کنگره تصویب قانون اصلاحات و حمایت از مصرف کننده DODD-FRANK ("Dodd-Frank") و متعاقب آن کمیسیون معاملات معاملات آتی کالا (CFTC) حاکم بر قوانین رفتاری تجاری برای فروشندگان تعیین کرده است. این آیین نامه بندرهای ایمن را ارائه می دهد که شامل نمایندگی های صادرکننده و نیاز به یک نهاد دولتی برای داشتن یک نماینده مستقل واجد شرایط (QIR) است - حرفه ای که مستقل از فروشنده مبادله است (QIR در گذشته با یک فروشنده مبادله همراه نبوده است. سال و توسط فروشنده مبادله توصیه نشده است).

علاوه بر این ، Dodd-Frank شامل مقررات دیگری است که صادرکنندگان در صورت در نظر گرفتن مبادلات باید با آنها آشنا باشند (به بخش مرجع مراجعه کنید). قبل از اینکه یک فروشنده در هرگونه بحث و گفتگو یا اعدام معاملات مشتق با یک همتای شهرداری (یا هر صادرکننده تعریف شده به عنوان یک نهاد ویژه طبق قوانین CFTC) شرکت کند ، فروشندگان مبادله نیاز به صادرکنندگان برای پیروی از پروتکل های آگوست 2012 و مارس 2013 دارند که کهبه طور مؤثر هرگونه توافق نامه ISDA موجود را اصلاح کنید تا به آنها اجازه دهید تا طبق آیین نامه تعهدات خود را انجام دهند. این پروتکل ها استفاده از سیستم شناسه قانونی جدید شناسه موقت CFTC (CICI) را برای هر یک از طرفین صادرکننده صادر می کنند. پروتکل آگوست 2012 به قوانین و مسائل مربوط به رفتار تجاری فروشندگان مبادله می پردازد و به صادرکنندگان نیاز دارد تا QIR را انتخاب کنند ، نمایندگی های خاصی را انجام دهند و سیاست ها و رویه های داخلی از جمله سیاست ها و سیاست های مبادله را در مورد انتخاب QIR حفظ کنند.

پروتکل مارس 2013 الزامات پاکسازی مبادله را پوشش می دهد و "استثناء کاربر نهایی" را فراهم می کند که به صادرکنندگان امکان می دهد در صورت رعایت معیارهای خاص ، از الزامات پاکسازی استثنائی استفاده کند. فروشندگان مبادله قبل از معامله هر مشتق ، به پروتکل مارس 2013 نیاز دارند. صادرکنندگان به جای پایبندی به پروتکل ها ، می توانند توافق نامه های دو جانبی را با هر یک از طرفین مبادله انجام دهند. توافق نامه های دو طرفه اساساً همان بازنمودها را تحت پروتکل ها قرار می دهند. رعایت پروتکل ها به طور معمول برای صادرکنندگان با همتایان تعویض چندگانه کارآمدتر است زیرا به صادرکنندگان اجازه می دهد تا اطلاعات ، انتخابات و نمایندگی ها را یک بار ارائه دهند.

انجمن افسران امور مالی دولت (GFOA) توصیه می کند که دولت های ایالتی و محلی در استفاده از ابزارهای مشتق احتیاط کنند. مگر اینکه دولت شما از تخصص مناسب برای درک و منابع برای نظارت بر معاملات ، تهیه گزارش های مالی و پاورقی های حسابرسی برای معاملات مبادله به صورت مداوم برخوردار باشد ، و همچنین مدیریت ابزارهای متغیر نرخ و تسهیلات نقدینگی مرتبط با ابزار را ندارد. وارد مبادله شوید. صادرکنندگان باید ویژگی های ابزارهای مشتق را کاملاً درک کنند ، با مشاور QIR خود توانایی تعیین قیمت عادلانه بازار را داشته باشند و از مسائل حقوقی ، حسابداری ، اعتبار و افشای آگاه باشند. این ابزارها نباید برای حدس و گمان مورد استفاده قرار گیرند ، بلکه فقط برای مدیریت خطرات مرتبط با دارایی یا بدهی های صادرکننده و فقط مطابق با سیاست های مالی که منعکس کننده ریسک و توانایی های مدیریتی صادرکننده است. این محصولات فقط باید در هنگام توسعه صادرکننده مورد استفاده قرار گیرند:

1. یک سیاست جامع مشتقات که شامل:
   1. شواهدی از مجوز قانونی روشن برای ورود به قراردادها و دستورالعمل های مبادله ای برای چگونگی قرار گرفتن محصولات مشتق در برنامه کلی مدیریت بدهی.
   2. مستندات تأثیر مورد انتظار مشتق بر رتبه بندی اوراق قرضه اساسی صادرکننده. آژانس های رتبه بندی اعتباری خطرات مشتق و تأثیر آن بر رتبه صادرکننده را ارزیابی می کنند. یک صادرکننده باید قبل از ورود به معامله ، تأثیر را در صورت وجود درک کند. یک مشاور مالی یا QIR باید در ارزیابی ملاحظات رتبه بندی احتمالی به صادرکننده کمک کند.
   3. سیاست ها و رویه های موجود برای استخدام یک QIR.
   4. تعیین دامنه کار برای QIR. علاوه بر کمک های معامله ، یک صادرکننده باید QIR را در تأمین شماره CICI برای معامله کمک کند و اطمینان حاصل کند که این معامله به عنوان معافیت کاربر نهایی واجد شرایط است و پیروی از سایر قوانین CFTC است.
   5. تهیه یک توصیه کتبی از QIR مبنی بر انجام معامله.
   6. لیستی از انواع محصولات مشتق که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد یا ممنوع باشد.
   7. الزامی که صادرکننده با QIR برای مستند کردن ارزش افزایشی معامله مبادله در مقابل بازار نقدی ، از جمله ارزیابی ملاحظات گزینه تماس ، کار کند. ملاحظات گزینه تماس باید شامل ارزش گذاری مبادله در صورت عدم تماس در مقابل یک پیوند غیر قابل مقایسه باشد. و ارزش گذاری هزینه تعبیه یک گزینه تماس در مبادله برای ارائه برخی از حفاظت های بالقوه برای صادرکننده برای مدیریت هزینه های خاتمه.
   8. ممنوعیت یا محدودیت در پرداخت پیش پرداخت یا حق بیمه و گزینه های فروش.
   9. شرایطی که در آن می توان از این نوع محصولات استفاده کرد (یعنی رویه های مناقصه ، آستانه حداقل سود ، ارزیابی گزینه های تماس یا تماس یا تماس 2 ، سیاست در مورد وثیقه و شرایط توافق نامه های اصلی).
   10. حداکثر مقدار مفهومی مجاز قراردادهای مشتقات یا وسیله ای برای تعیین چنین مبلغی ، به عنوان مثال، با مراجعه به دارایی های نرخ شناور.
   11. دستورالعمل های انتخاب همتایان با کیفیت بالا و پرداختن به خطرات.
   12. قبل از اجرای معامله ، الزامی مبنی بر صدور صادرکننده که معامله در نظر گرفته شده متناسب با الزامات خط مشی مشتقات است.
   13. نظر انصاف کتبی از QIR مبنی بر اینکه این معامله با قیمت مناسب در بازار قیمت گذاری شده است.
   1. روش های اندازه گیری ، ارزیابی ، نظارت و مدیریت خطرات مرتبط با محصولات مشتق ، از جمله:
      1. ریسک پایه - عدم تطابق بین سرویس بدهی نرخ متغیر و شاخص نرخ متغیر مورد استفاده برای تعیین پرداخت مبادله. ریسک پایه همچنین می تواند هنگامی رخ دهد که واگرایی بین شاخص مرتبط با اوراق قرضه و مشتق ایجاد شود ، این واگرایی می تواند توسط تعدادی از عوامل از جمله تغییر در گسترش اعتبار/ارزش های تجاری ، تغییر قانون مالیات ایجاد شود.، سطح مطلق نرخ بهره و عرضه و تقاضا. این ریسک را می توان از طریق تطبیق شاخص اوراق قرضه با شاخص مشتق ، ایجاد صندوق ذخیره نرخ بهره یا استراتژی های بودجه بندی محافظه کارانه مدیریت کرد.
      2. ریسک نرخ بهره - چگونگی تأثیر نرخ بهره با گذشت زمان بر ارزش بازار ابزار تأثیر می گذارد. ریسک نرخ بهره می تواند به عنوان یک ایجاد شود.) ریسک جریان نقدی - این خطر این است که هر عوامل بازار (از جمله نرخ بهره یا نسبت) ممکن است جریان نقدی را از انتظارات افزایش دهد ، و ب) ریسک مارک به بازار - همچنین بسته به عوامل بازار تأثیر می گذارددر تجارت (نرخ بهره ، نسبت ها ، منحنی عملکرد و غیره).
      3. ریسک ارسال وثیقه - ریسکی که حرکات بازار یا کاهش صادرکننده باعث می شود ارزش بازار مبادله به اندازه کافی منفی باشد که صادرکننده مجبور به ارسال وثیقه تحت ضمیمه اعتبار اعتبار (CSA) باشد. صادرکنندگان باید هنگام ارزیابی آستانه های وثیقه ، از استانداردهای مختلف رتبه بندی استفاده شده در مورد اعتبارات شرکتی و شهرداری استفاده کنند و بدانند که این یک الزام قابل مذاکره است. خاتمه و الزامات وثیقه باید نشان دهنده نقاط قوت اعتباری قابل مقایسه طرفین تعیین شده بر اساس معادل شرکت یا رتبه بندی جهانی باشد.
      4. ریسک همتایان - ریسکی که طرف مقابل نتواند پرداخت های مورد نیاز را انجام دهد ، کاهش رتبه بندی رتبه بندی یا پرونده هایی را برای محافظت از ورشکستگی تجربه کند. این امر به ویژه در صورتی که یک صادرکننده بیش از یک مبادله با یک طرف مقابل داشته باشد ، بسیار مهم است و اسناد حاوی مقررات پیش فرض متقابل هستند. این می تواند از طریق ایجاد آستانه رتبه بندی ، دستورالعمل های مربوط به سطح قرار گرفتن در معرض و به ویژه الزامات وثیقه مورد بررسی قرار گیرد.
      5. ریسک خاتمه - نیاز به خاتمه معامله در بازاری که حاکی از پرداخت خاتمه توسط یکی از همتایان است. عمل بازار به صادرکنندگان دولتی اجازه می دهد تا مواردی را که در آن رخ می دهد محدود کنند. این ریسک همچنین می تواند از طریق شناسایی منابع درآمدی برای و بودجه ریزی پرداخت های خاتمه احتمالی کاهش یابد ، ساختار مبادله را به گونه ای که بازپرداخت درآمد اوراق بهادار می تواند برای پرداخت خاتمه و تابع وضعیت وثیقه پرداخت های احتمالی استفاده شود. به صادرکنندگان هشدار داده می شود که پتانسیل هزینه های خاتمه را به مرور زمان در محیط های مختلف نرخ بهره تغییر دهند و باید حساسیت به این عوامل را مستند کنند. صادرکنندگان هشدار می دهند که اطمینان حاصل کنند که همتایان بیش از مبلغ مجاز در اسناد مبادله ، هزینه های بیش از حد یا غیر ضروری را تحمیل نمی کنند و از آنها خواسته می شود که در مورد مذاکره در مورد شرایط پرداخت خاتمه با مشاوران مالی خود مشورت کنند.
      6. ریسک دسترسی به بازار - ریسکی که ممکن است بازارها بسته شوند یا اینکه یک صادرکننده به دلیل بدتر شدن کیفیت اعتبار خود نتواند وارد بازارهای اعتباری شود. به عنوان مثال ، برای تکمیل هدف یک مشتق ، ممکن است در آینده یک نسخه جدید اوراق قرضه پول یا بازپرداخت برنامه ریزی شود. اگر در آن زمان بازارها عملکردی نداشته باشند یا یک صادرکننده نتواند به بازارهای اعتباری وارد شود ، ممکن است پس انداز هزینه مورد انتظار محقق نشود در حالی که صادرکننده همچنان مشمول تعهدات خود است که توسط قرارداد مشتق مورد نیاز است.
      7. خطر استهلاک - عدم تطابق بلوغ مبادله و بلوغ پیوندهای اساسی یا عدم تطابق در استهلاک مبادله و پیوندها. این امر باید با ایجاد بلوغ و استهلاک متناسب با اوراق قرضه از بین برود.
      8. Rollover Risk - اوراق قرضه نرخ متغیر زیربنایی مربوط به مبادله به طور معمول دارای ویژگی نقدینگی یا ویژگی ای است که نیاز به بازاریابی دوره ای ، چرخش یا تجدید دارد. این امر مستلزم هزینه معاملات و ریسکی است که تغییر در اعتبار صادرکننده یا تغییر در شرایط بازار ممکن است از نظر اقتصادی صادر کننده را ضعف کند.
      9. ریسک اعتباری - وقوع یک رویداد که رتبه اعتباری صادرکننده یا طرف مقابل آن را اصلاح می کند. این باید از طریق به حداقل رساندن پیش فرض های متقاطع و مذاکره مطلوب از رویداد اعتباری در مستندات اساسی مورد بررسی قرار گیرد.

      1 قانون تبادل کالا تعریف مبادله - "هر توافق نامه ای. که مبنای اجرایی مبادله یک یا چند پرداخت براساس ارزش یا سطح یک یا چند مورد را فراهم می کند. نرخ ، ارز ، کالاها ، اوراق بهادار ، ابزارهای بدهی، شاخص ها ، اقدامات کمی یا سایر منافع مالی یا اقتصادی یا دارایی از هر نوع. و این انتقال ، مانند طرفین به معامله ، به طور کامل یا جزئی ، ریسک مالی مرتبط با تغییر آینده در هر ارزش یا سطحبدون انتقال علاقه مستقیم یا غیرمستقیم فعلی یا آینده در یک دارایی (از جمله هر شرکت یا استخر سرمایه گذاری) یا مسئولیت که شامل ریسک مالی منتقل شده است. "

      2 در صورتی که شهرداری ها بتوانند با هزینه های کمتری مبادله کنند ، هزینه بسیاری از مشکلات شهرداری با مبادله می تواند کاهش یابد. یکی از راه های کاهش هزینه خاتمه ، ایجاد گزینه تماس صادرکننده در مبادله است. از نظر تاریخی اوراق قرضه گزینه های تماس به عنوان یک موضوع را دارند و از نظر تاریخی بیشتر شهرداری ها گزینه های تماس را در مبادلات خود تعبیه نکرده اند. ارزیابی بخشی از مقدار در مبادله ای که از حذف گزینه تماس در مقابل مقدار حاصل از سایر مؤلفه های معامله مبادله حاصل می شود ، مهم است. هنگام انجام مبادله ، شهرداری ها باید ارزش افزایشی یا هزینه تعبیه گزینه تماس را در مبادله ارزیابی کنند. بسته به شرایط بازار ، گزینه های تماس در مبادله ممکن است هزینه هایی را که باید در مقابل کاهش ریسک به دست آمده ارزیابی شود ، افزایش دهد.

      3 مبادله های خاتمه یافته و درخواست مجدد-ممکن است فرصت هایی برای بازسازی یا درخواست مجدد مبادله ای برای به دست آوردن پس انداز یا کاهش اندازه مبادله وجود داشته باشد. هنگام ارزیابی این نوع معاملات ، صادرکنندگان باید آگاه باشند که عواقب مالیاتی بالقوه برای اصلاح مبادله موجود وجود دارد. صادرکننده باید در مورد هرگونه پیامدهای جانبی جانبی مالیات نامطلوب از خاتمه جزئی یا به عنوان مثال ، از یک مشاور وثیقه واجد شرایط مشاوره بگیرد.

      4 فدراسیون ملی تحلیلگران شهرداری ، مقاله سفید در مورد افشای مبادله (فوریه 2004)