در پالایشگاه Kirikkale پالایشگاه نفت ترکیه (Tüpraş) یک سیستم تشخیص گاز و آتش سوزی پیشرفته نصب شده است. هدف این سیستم تشخیص آتش سوزی و نشت گاز در کل منطقه مخزن است. سیستم تشخیص عمدتا مبتنی بر گازهای هیدروکربنی است، بنابراین بیشتر آشکارسازها از نوع هیدروکربنی هستند و با گازهای مرجع کالیبره می شوند. علاوه بر این، شعله، هیدروژن، سولفید هیدروژن و آشکارسازهای حرارتی خطی در هر کجا که مناسب باشد قرار می گیرند. در مجموع، 169 آشکارساز هیدروکربن (HC)، دو آشکارساز سولفید هیدروژن، 49 آشکارساز شعله، یک آشکارساز هیدروژن و هفت آشکارساز حرارت خطی وجود دارد.
در مرحله اول نصب سیستم تشخیص، محوطه مخزن به هشت بخش مجزا تقسیم شد. معیار ایجاد این تفکیک بخش ها مساحت و فاصله بین مخازن و آشکارسازها است.
هدف اصلی سیستم تشخیص آتش سوزی و نشت گاز در منطقه مخزن است. همه مخازن دارای حداقل یک آشکارساز هیدروکربن در نقاط ورودی یا خروجی خود هستند. علاوه بر مخازن، چهار ایستگاه پمپاژ نیز در نظر گرفته شده است. آشکارسازهای شعله در نقاط مرتفع ایستگاه های پمپاژ قرار داده شده است. مهمترین وظیفه سیستم آگاه ساختن اپراتورها از هرگونه نشت مایع در اطراف دایک مخازن است. آشکارسازهای هیدروکربن به سیستم در انجام این کار کمک می کنند.
سیستم های تشخیص حرارت خطی (LHD) بر روی سطح مخازن سقف شناور نصب می شوند. هفت آشکارساز حرارتی خطی روی سیستم قرار دارند.
تقسیم منطقه مخزن به مناطق منطقه مخزن به بخش ها یا مناطق کوچکتر برای کنترل بهتر سیستم جدا شده است. در هر یک از این مناطق، لامپ های فلش هشدار و بوق نصب شده است. هنگامی که آشکارسازهای یک منطقه خروج گاز را حس می کنند، لامپ های فلاش و بوق فعال می شوند. نمای کلی منطقه مخزن را می توان در شکل 1 مشاهده کرد.
معیار اصلی برای تعیین مساحت هر یک از این تقسیمات، تعداد آشکارسازهای مورد نیاز داخل آن است. شکل 2 نمای کلی تری از یک منطقه جداگانه را نشان می دهد.
نحوه مکان یابی ردیاب ها مکان آشکارسازها بر اساس معیارهای مختلفی برای ایستگاه های پمپاژ و مناطق مخزن تعیین می شود، اما معیار اصلی برای موقعیت یابی هر آشکارساز نزدیک بودن آن به نقطه انفجار احتمالی است.
آشکارسازها در نقاط ورودی و خروجی مخازن قرار دارند زیرا نشتی معمولاً در جایی رخ می دهد که پمپ ها و سایر تجهیزاتی که مواد ورودی و خروجی مخازن را کنترل می کنند.
آشکارسازهای شعله با در نظر گرفتن موارد تجهیزات حیاتی در چهار ایستگاه پمپاژ منطقه مخزن قرار می گیرند. آشکارسازهای شعله بر روی سکوهای مرتفع قرار می گیرند تا ناحیه ای را که هر آشکارساز مشاهده می کند گسترش دهد. علاوه بر این، آشکارسازهای شعله در منطقه مخازن LPG وجود دارد.
آشکارسازهای سولفید هیدروژن در ساختمان های اتاق کنترل و نزدیک به زمین قرار دارند. علاوه بر این، آشکارسازهای هیدروژن در قسمت های بالاتر پست های الکتریکی قرار می گیرند.
به طور خلاصه، آشکارسازها با توجه به فاصله آنها از نقاط انفجار احتمالی و وزن مولکولی گازی که هر آشکارساز برای شناسایی طراحی شده است، قرار می گیرند. اگر وزن مولکولی گاز حسگر بیشتر از وزن مولکولی هوا باشد، آشکارساز نزدیک به زمین قرار می گیرد. در شرایط دیگر، آشکارسازها در موقعیت های بالا قرار می گیرند.
نامگذاری آشکارسازها هر ردیاب با توجه به نوع گاز مورد نظر و شماره مخزن یا ایستگاه پمپاژ در جایی که قرار دارد نامگذاری شده است. نام یک ردیاب با نام مخزن یا ایستگاه پمپ شروع می شود و با مخفف نوع ردیاب مانند هیدروکربن (HCD) ، سولفید هیدروژن (HSD) ، شعله (FLD) و LHD ادامه می یابد. سرانجام ، تعداد ردیاب های موجود در یک مکان به نام اضافه می شود. نمونه ای از نامگذاری برای چندین آشکارساز: 4101- HCD- 001: مخزن 4101 اولین آشکارساز هیدروکربن 3160- HSD- 001: 3160 ساختمان اول آشکارساز سولفید هیدروژن 3100- FLD- 009: 3100 ایستگاه پمپ نهم آشکارساز شعله 4218- LHD-LHD-001:مخزن 4218 ردیاب حرارتی خطی
حمل سیگنال به DCS تمام دستگاه های سیگنالینگ ردیاب از طریق پانل های سیستم تشخیص گاز (GDS) به یک صفحه کنترل وصل می شوند. سیگنال های ردیاب از طریق کابل های ابزار زرهی 3x2. 5 به جعبه های اتصال منتقل می شوند. در جعبه های اتصال ، این سیگنال ها توسط کابل های اصلی به صفحه کنترل متصل می شوند. اگر فاصله بین جعبه اتصال و صفحه کنترل خیلی دور نباشد ، کابل های اصلی جعبه اتصال مستقیماً به صفحه کنترل وصل می شوند.
پانل های ورودی-خروجی از راه دور (RIO) به عنوان پانل های سیستم تشخیص گاز در این زمینه استفاده می شوند. دلیل استفاده از ریو فاصله نسبتاً طولانی بین ردیاب ها و صفحه کنترل است. ارتباط بین RIO و GDS توسط Modbus انجام می شود که در حمل برنامه های سیگنال از راه دور سریعتر و ایمن تر است.
سیگنال های ترکیب شده در GDS از طریق کابل های ابزار به DCS ارسال می شوند. نمودار اتصال سیستم در شکل 3 نشان داده شده است.
افزونگی سیستم سیستم در هر دو صفحه GDS و DCS از بین می رود. یک پانل GDS داده های تکراری را با کارت های جداگانه ارسال می کند. هیچ ارتباطی بین این دو کارت ارتباطی وجود ندارد.
در DCS ، دو کارت مودبوس اضافی وجود دارد: استاد و برده. هر کارت از کارتهای ارتباطی جداگانه GDS سیگنال دریافت می کند. کارت Master DCS این زمینه را اسکن می کند و داده ها را از پانل GDS می پذیرد. اگر در کارت Master DCS که داده ها را از این قسمت دریافت می کند ، خطایی وجود دارد ، کارت Slave DCS شروع به پذیرش داده ها از کارت ارتباطی GDS دیگر می کند.
اصطلاحات LHD LHD با افزایش خطر آتش سوزی در بالای مخازن اجباری می شود. اصطلاحات LHD مبتنی بر تغییر مقاومت در کابل الکتریکی است. با افزایش میزان گرما ، افزایش مقاومت ناشی از طول کابل وجود دارد.
نقاط اصلی نشت مخازن مهر و موم است. کابل LHD در نزدیکی مهر و موم ها قرار دارد. در Tüpraş ، ما از سیستم های LHD برای مخازن سقف شناور استفاده کرده ایم. کابل LHD نزدیک به مهر و موم دوم قرار می گیرد و با حرکت سقف مخزن حرکت می کند. مکانیسم های ویژه ای برای محافظت از کابل در برابر آسیب های مکانیکی در طی چنین حرکتی وجود دارد.
